Sa labas, isang madilim na mainit na araw ng tag-init ang nangyayari na agad nagiging dahilan ng pawis sa lahat. Ang bawat isa ay nag-aalipokpak at humahanap ng anomang anyo ng pagpapawis. Ang ilang bulaklak ng ulap ay nakagatad sa langit, at halos tila may dumadating na paulit-ulit na pagbago. Ngunit bago maabutan ng marami, mga binti ay nagsimulang bumabagsak mula sa itaas, nagbibigay ng malamig na pagpapawis mula sa kalamigan. Ito ay isang terapetikong pag-ulan, parang ang mga binti ng ulan ay sumusubok maglinis ng init. Parang ang kalikasan ay sumusubok magpasalamat sa atin para sa lahat ng pagsusumikap na ginawa sa ilalim ng maputik na liwanag ng araw.
Tumakbo ang mga tao patungo sa siklat habang nagsisimulang bumabagsak ang mga bula ng ulan sa kubo. Habang sila'y paalam sa siklat, maari nilang marinig ang magandang tunog ng mga bula ng ulan na tumutubig sa ibabaw. Talagang parang isang magandang melodiya, kung saan bawat bula ng ulan ay isang nota ng musika. Sila'y nagdadalawang layo sa grill at gumagawa ng malambot at mabilis na awit - musika sa kanilang lahat ng mga tainga. Kasingmaganda ng makita ang mesa, kasama ang tunog ng ulan na nagiging dahilan ng pag-sipol sa bawat isa. Pero ang ulan ay gumawa ng isang araw ng kuwento ng prinsesa.
Ang ulan ay gumagawa para ang lahat ay mukhang tumitigil sa ilang sandali. Ang mga araw-araw na gawaing pang-araw ay naglalagay ng buong tugma sa busy na mundo at ang mga tao ay umuwi muna sa trabaho. Sinasabi ng ulan sa amin na kailangan nating mag-pause at manindigan sa sandaling ito. Para sa mga batang-toddler, ito ay isang maikling pagkakataon upang mahirapan at mag-enjoy kasama ang kanilang mga kaibigan (pagsasabog sa ulan at pagsisipol sa mga bula). Kaya sila ay makakatawa at tumatakbo, hihingin ang bagong amoy ng ulan. Para sa mga matatanda, ito ay isang sandali upang ipag-isip. Upang alalahanin sila ng mga kamangha-manghang gawa ng kalikasan, nagbibigay sa kanila ng isang pagkakataon upang tumigil at huminga mula sa kanilang mapapagal na buhay. Tinuturuan ng ulan ang lahat na mabagal at ligaya sa simpleng kasiyahan.
Ang ulan ay pinakamahalaga para sa buhay ng mga halaman, hayop at tao. Kaya't parang ang lupa ay umiinom ng malamig na tubig, pumupuno sa lupa at ilog. Ang tubig mula sa ulan ay talagang mahalaga sa mga halaman dahil ito'y nag-aayuda sa kanila upang lumaki nang malaki at malakas, at dinudulot ding katas. Ito rin ay tumutulong sa mga hayop na hanapin ang pagkain, at panatilihin ang isang malusog na katawan. Ang siklo ng ulan at paglago ay natural at nakaka-retain ng balanse sa kanilang mga buhay. Nang walang ulan, maaaring magdasal lahat at magdala ng mga problema tulad ng kawalan ng tubig. Dahil dito, ang ulan ay isang mahalagang aspeto ng kalikasan kaya dapat nating mangyaring pasalamat at ipagtanggol.
Ang biyaheng ginagawa ng bawat solong ulan, madalas ay napakagandang tanaw. Nagsisimula ito bilang isang maliit na binti sa mga awa sa itaas natin, at pagkatapos ay bumabagsak muli pabalik at sumasailalim sa isang ilog o ang malaking talampakan. May sariling kwento bawat binti dito tungkol sa kanyang biyahe sa ibabaw at karagatan. Mayroon ding kwento para ipamigay bawat binti na isang kamangha-manghang isip. Maaaring mabuksan ang ilang binti sa isang hardin upang tulakin ang mga bulaklak na lumago, habang iba ay maaaring magsplash sa isang bulate kung saan naglalaro ang mga bata. Kaya ang bawat binti ng ulan ay bahagi ng mas malaking kwento tungkol sa buhay at kalikasan sa pangkalahatan.